τούβλ

το / τούβουλον, ΝΜ

η πλίνθος

νεοελλ.

μτφ. αμαθής, αμόρφωτος άνθρωπος («αυτός, παιδί μου, είναι ένα τούβλο και μισό»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. tubulus, υποκορ. τού tubus «σωλήνας»].